Birt þann: 5. apríl 2012, 08:04 af Justin Hunte 4,0 af 5
  • 4.63 Einkunn samfélagsins
  • 106 Gaf plötunni einkunn
  • 92 Gaf það 5/5
Sendu einkunn þína 159

Mayday! hallast aldrei að nýjustu útgáfunni, Farðu með mig til leiðtogans . Þeir sóa aldrei plássi á ógeðfelldum hátt um stórfenglega hæfileika sína eða hvernig þeir eru ekki úr þessum heimi eða á annarri plánetu eða einhverjum af þessum öðrum stjörnufræðilega ofnotuðu myndlíkingum. Þeir kasta aldrei léttvægum að því er virðist bara að reyna að ríma; bara að reyna að vera töff. Þvert á móti, í raun. TMTYL var hannað með meira í huga en bara að búa til skemmtilegt safn af lögum. Það er plata hlaðin sannfæringu. Það er plata sem þýðir í raun eitthvað.



Sex manna hljómsveitin í Miami leysir úr læðingi 19 lög af margvíslegum hljóðrúmum sem breytast auðveldlega frá lágstemmdum í æði. Rap / Rock blendingar visna oft úr þyngd of mikils rokks og ekki nógu góðar rappar (eða öfugt). Einhvern veginn, Mayday! forðast bæði. Plex Luthor, Gianni Ca $ h, L.T. Hopkins og Nonymous stjórna ýmsum sveiflu-taktum og dúndrandi bassalínum að vild, meðan Bernz og Wrekonize sleppa sannleikssprengjum eins og Tracy Morgan. Allt er til sölu en þú átt það aldrei í raun / ég var áður með þetta allt saman núna þegar ég er að rúlla með þessum rjúpum, fer krókinn á Roaches og nýtir anda Ameríku sem trúnaður drap.



TMTYL rollicks í þessum tegundum raunveruleika rappa. Þar sem Highs & Lows (með Ace Hood) takast á við flótta í gegnum fíkn (Finnst eins og ég sé öruggari með reykinn en að fíflast), Murs-aðstoðar harðkjarnatíkurnar - með gítarriffum sínum og mars sem gengur - fylkja sér eins og bardagakall eða deyja ungar. Fyrirliggjandi Í júní er sagt frá sjónarhorni ófædds fósturs sem vill láta fara í fóstur. Júní kemst að því að sama fóstrið, 11 lögum seinna, eftir að það hafði skipt um skoðun, baðst nú um að fæðast. Hver þorir annars að hafa lög sem þessi með?








Brakandi síðustu dagar (með Krizz Kaliko) fanga andstæðar erkitýpur samfélags sem heilaþvegið er af hubris og Hublots en samt umkringd atvinnuleysi og minnkandi borgaralegum réttindum. Þetta eru síðustu dagar / Drekka upp sprengja / Við vitum að það er búið svo við íþróttum hæsta tískuna, syngur BernBiz á öngulinn. ... Við fögnum því að endirinn er loksins að gerast.

Bæði Bernz og Wrekonize vinna stjörnuhleðslu TMTYL með innyflakvótum og óvæntum rímakerfum. Tökum sem dæmi skelfilegar vísur Bernz um Everything’s Everything. Ameríka ætlar að éta ungana sína, rappar hann. Keyrðu í gegnum / Djúpsteikt, tík, það er það sem þú vilt / Eins og mér finnst þeir ekki valda því að þeir skíta ekki högg / Þeir vanmeta þann her sem ég hef stöðugt verið að ala upp. Sjá ég lærði bara / Hetjurnar mínar eru fullt af pönkum. Innihaldið er þungt en samt alltaf grípandi, rennur alltaf yfir óneitanlega dansvæna bakgrunn. Þetta er eins og klukkustundar og tíu mínútna langt gagnnjósnaforrit sem er að basla í hörmulegu gleðiefni og beinist beitt að bæði Occupy Wall Street og Top 40 útvarpinu. Bókstaflega er eitthvað hér fyrir alla án þess að skerða neitt.



Annað en nokkur hversdagsleg framboð (titillag, Take Me To Your Leader; Badlands featuring Tech N9ne, kaldhæðnislega [ekki sök Tech's dwamtastic herbergi]), TMTYL er óvenjulegur. Það er umhugsunarefni, ákaflega vel skrifað, stanslaust krefjandi áróðurssvelgjur í hverri röð - sjaldgæfur í atvinnugrein sem líkist yfirfullri kiðlaug þar sem allir synda svimalega í pissi. Þetta eru skilaboð fólksins, nú rífa Wrekonize undir lok Everything’s Everything. Sem betur fer er einhver að tala.

hvenær er næsta plata j cole